[zuzia91]

W tym roku przeyszlam do liceum, myslalam ze bedzie super, poznam wielu nowych i fajnych ludzi jadnak sie przejechalam. Pare dni przed pojsciem do szkoly mialam koszmary ze zgubie sie w szkole i nie bede sie miala z kim kolegowac tak tez sie stalo. Od 4,5 miesiaca siedze sama i wlasciwie mam tylko siebie. Wracam do domu zaplakana bo psychicznie tego nie wytrzymuje. Nie chodzi o nauke ale o ludzi. Gdy bylam na tescie przyjmujacym do liecum jeden chlopak powiedzial mi „nie wchodz do tej klasy bo sobie nie poradzisz”. Gdy to teraz mowie w klasie wszyscy twierdza ze oni nikogo nie chcieli w swojej klasie:[ Jest nas 34 osoby z czego 31 zna sie z gimnazjum i wlasciwie mnie nikt nie akceptuje. Z poczaktu myslalam ze moze z tego powodu ze jestem ze wsi lub ze lubie miec duzo ubran ale nie wiem zupelnie o co chodzi. Gdy komus mowie o tej sytuacji to mi mowia ze mam podchodzic do nich i zagadywac ale przez 4 miesiace juz mi sie znudzilo ogladanie plecow innych i sluchanie obelg na moj temat. Moja mam nie chce sie dac przekonac ze wykancza mnie to i chociaz widzi ze ciagle nie mam humoru, jestem smutna i placze prawie codziennie to nie chce mnie przeniesc. Nawet gdyby mi pozwolila to nie ma w okolicy takiej szkoly gdzie bylby niemiecki a wlasnie z nim wiaze moja przyszlosc chociaz z powodu szkoly to tez sie zmnienia, kiedys go kochalam a teraz..?:[

[Monika Dreger psycholog]

Uważam, że jak najszybciej powinnaś skontaktować się z psychologiem lub pedagogiem (np. szkolnym). Może on podpowie Ci jak rozmawiać z mamą lub spotka się z nią – trudno jest mi to zrobić na odległość. Proponuję też, żebyś nie odkładała tego spotkania.

Grupa, która zna się od lat opornie akceptuje kogoś nowego, szczególnie jeśli ta osoba np. nie odpowiada liderom grupy. Jeśli liderzy nie zmienią swojego nastawienia – to bardzo trudno jest zmienić taką sytuację.

[Autor]

Wpisy